Zadawałyście sobie pytanie: jakie żniwo zbiera dyskryminacja w zabiegówkach? Jak bardzo jest powszechna? Ile kobiet z jej powodu zmienia ścieżkę zawodową? Mamy odpowiedź od autorki pierwszego w Polsce badanie dotyczącego dyskryminacji, wsparcia, satysfakcji zawodowej i naukowej w dziedzinach zabiegowych.
Rozmawiamy z dr n.med. Kingą Franciszkiewicz-Pietrzak, autorką badania
Dlaczego zainteresowałaś się tym tematem? Kto zainspirował Cię do przeprowadzenia ankiety?:
Do przeprowadzenia tego badania zainspirował mnie mój Szef Prof. dr hab. n. med. Wojciech Polkowski. Poprosił o to, abym zbadała rolę kobiet w chirurgii. Zadał mi pytanie: czy kobieta chirurg może być szczęśliwą żoną i matką a jednocześnie odnosić sukcesy zawodowe? Pomyślałam wówczas, że oczywiście tak, jeśli ma fajnego Szefa😊 Spróbowałam jednak zmierzyć się z tematem. Przez to badanie chciałam pokazać, z jakimi trudami borykają się kobiety wykonujące różne dziedziny zabiegowe (w końcu jesteśmy też żonami i matkami). Na co dzień współpracujemy z mężczyznami, wspólnie operujemy przy jednym stole, lubimy się, uzupełniamy się. Samo badanie nie jest narzędziem do walki z dyskryminacją, bo uważam, że z nią się nie da walczyć siłowo, ma ono uświadomić, że problem istnieje, że trzeba się z nim zmierzyć, przedstawić fakty, uświadomić, że kobiety mają też inne role, inne potrzeby i należy to uwzględniać. Kropla drąży skałę.
Uważam, że zespoły zbalansowane pod względem płci, wieku i kompetencji są bardziej zaangażowane oraz kreatywne
Klinice Chirurgii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
O sobie: Kocham chirurgię. Pragnęłam zostać chirurgiem odkąd skończyłam 11 lat. Pomimo tego, że jest to bardzo wymagająca specjalizacja, w której dochodzenie do szczytu formy trwa jeszcze wiele lat po uzyskaniu tytułu specjalisty, nie zamieniłabym jej na żadną inną! W chwili obecnej jestem w trakcie drugiej specjalizacji w dziedzinie chirurgii onkologicznej i niebawem rozpocznę przygotowania do PES.
Moje zainteresowania krążą głównie wokół chirurgii 😊 Poza rozwijaniem pasji związanej z leczeniem chirurgicznym pacjentów z nowotworami przewodu pokarmowego, piersi, skóry, zajmuję się także leczeniem ran przewlekłych, owrzodzeń żylnych, stóp cukrzycowych. Miał na to wpływ, podczas szkolenia specjalizacyjnego, mój nieżyjący już mentor dr Piotr Piwowarek, który w leczenie pacjentów dotkniętych ranami przewlekłymi wkładał bardzo dużo serca i wysiłku. Prowadzę także pacjentów w dojelitowym żywieniu domowym.
Czy masz poczucie, że Twój Szef wspiera Cię jako kobietę w pracy?:
Zdecydowanie tak. Mój Szef jest wspaniałym chirurgiem, ale także bardzo ciepłym człowiekiem. Nie przypominam sobie, żeby kiedykolwiek odmówił mi pomocy, szczególnie gdy przychodzę do Niego z osobistym problemem, np. choroba dzieci, własna niedomoga. Mam poczucie, że rozumie jak bardzo się staram, a jednak nie zawsze jestem w pełni dyspozycyjna.
Przykładem tego może być dość zabawna sytuacja: miałam duży problem ze znalezieniem czasu w domu, by dokończyć pisanie doktoratu. Przyszłam na staż cząstkowy specjalizacyjny z chirurgii ogólnej do mojego obecnego Szefa. Pan Profesor powiedział z szerokim uśmiechem, że nie będę operować dokąd nie oddam dyskusji doktoratu do sprawdzenia. Poprosił, żebym przychodziła z laptopem do pracy i zorganizował mi spokojne miejsce do pracy. Gdy już pewnego dnia byłam bardzo zmęczona pisaniem i poprosiłam o chwilę przerwy, przed wyjściem do domu powiedział: Sprawdź plan operacyjny, jest tam niespodzianka dla Ciebie.
Link do ankiety. Uwaga! Badanie nadal trwa! Wypełnij ankietę!
Oto wyniki badania: Rola kobiet w dziedzinach zabiegowych – analiza wybranych czynników demograficznych, rodzinnych oraz związanych z karierą zawodową.
W badaniu wzięły udział 54 specjalistki z dziedzin zabiegowych.
Pytania dotyczyły sytuacji lekarek w dziedzinach zabiegowych: otrzymywanego wsparcia w pracy ze strony szefa i współpracowników, posiadania mentora, doświadczania dyskryminacji, dostępności do wykonywania zabiegów operacyjnych, zarobków, satysfakcji zawodowej i naukowej.
Wspracie:
Ponad 60% kobiet wykonujących dziedziny zabiegowe otrzymuje wsparcie ze strony Szefa i kolegów.
Mentor:
87% koniet deklaruje posiadanie mentora podczas szkolenia specjalizacyjnego, jednak 50% nie ma takiego wsparacia po uzyskaniu tytułu specjalisty.
kokokokokokokoko
kokokoko
Dyskryminacja:
42,6% badanych za główny powód dyskryminacji uznała płeć.
- Dyskryminacja w pracy istotnie częściej dotyczyła kobiet pozostających w długoletnim związku (61%) w porównaniu do kobiet wolnych (18%) i rozwiedzionych (50%).
Dyskryminacja a zmiana miejsca zatrudnienia:
65% kobiet pracujących w miejscach, gdzie występuje dyskryminacja, rozważa zmianę miejsca pracy z powodu złej atmosfery, a 35% w miejscach, gdzie dyskryminacji nie ma
Dostęp do zabiegów operacyjnych:
Ponad połowa kobiet czuje, że ma utrudniony dostęp do wykonywania zabiegów operacyjnyjnych
Zarobki:
48% kobiet deklarue posiadania takich samych zarobków jak mężczyźni, 43% deklaruje zarabianie mniej od kolegów z tej samej specjalności.
- Kobiety dyskryminowane w pracy odczuwały istotnie niższą satysfakcję zawodową ( p=0,014)
- Kobiety deklarujące wsparcie ze strony Szefa odczuwały istotnie wyższą satysfakcję zawodową ( p=0,004)
Wnioski płynące z badania:
- Większość kobiet-zabiegowców doświadczyła w pracy dyskryminacji, najczęściej była to dyskryminacja związana z płcią.
- Poziom satysfakcji zawodowej, aktywność naukowa badanych zależały od wsparcia przełożonego oraz odczuwania dyskryminacji w miejscu pracy
- Zaobserwowano dodatnią korelację pomiędzy poziomem satysfakcji zawodowej i naukowej.
- Zauważalny jest brak kobiet-mentorek.
- Dyskryminacja wpływa na wybór ścieżki naukowej, nie miała zaś wpływu na wybór specjalizacji.
Dlaczego uważasz, że to badanie jest ważne?
W ciągu ostatnich dwudziestu lat zauważalny jest istotny wzrost zainteresowania dziedzinami zabiegowymi wśród kobiet (dane z Wielkiej Brytanii: w 1991 roku 3% kobiet chirurgów stanowiły kobiety, a w 2019 było to już 13%, a więc ich liczba wzrostła 4-krotnie- przyp. red. M.O). Nadal jednak moim zdaniem istnieje przekonanie o podziale zawodów na typowo męskie i żeńskie. Myślę, że wiele z nas doświadcza trudności w pogodzeniu życia osobistego z zawodowym oraz naukowym. Dziedziny zabiegowe wymagają olbrzymiego zaangażowania fizycznego i psychicznego, stałego rozwoju, pogłębiania wiedzy, radzenia sobie z dużą dawką stresu, ciągłego dostosowywania się do zmieniającej się sytuacji, a przecież po dniu pracy czy ciężkim dyżurze czekają na nas obowiązki domowe, rodzicielskie. Jesteśmy normalnymi żonami i matkami i często potrzebujemy wsparcia rodziny, osób trzecich. Myślę, że właśnie dlatego warto poruszyć ten temat, by zwrócić uwagę na „wielowątkowość naszego życia”. Uważam, że zespoły zbalansowane pod względem płci, wieku i kompetencji są bardziej zaangażowane oraz kreatywne.
Jaki był odbiór pracy na konferencji, kiedy prezentowałaś wyniki pracy po raz pierwszy?:
Odbiór był pozytywny, a praca wzbudziła dużo emocji! Nigdy wcześniej nie pisałam ankiety. Zależało mi na tym, by przedstawić fakty, liczby, odpowiedzi badanych kobiet. Wyniki mówią same za siebie. Zachęcano mnie do kontynuacji badań. Myślę, że jest to bardzo dobry pomysł! Chciałabym potraktować dotychczasowe badania jako pilotażowe i rozszerzyć grupę badaną.
Link do -> ankiety <- wypełniając ją pomagasz lepiej poznać sytuacje kobiet w zabiegówkach
Autorka: lek. Małgorzata Osmola
Obraz David Mark z Pixabay
